Luister jij écht? Over de kunst van het luisteren.
Luisteren werkt helend
Goede communicatie is veel meer dan vlot en goed kunnen praten. Het begint met de kunst van het diep luisteren.
Luisteren werkt helend
In de jaren tachtig van de vorige eeuw voerde een groep Canadese huisartsen een fascinerend onderzoek uit. Zij wilden weten welke factoren bepalen of een patiënt een maand na het eerste onderzoek zegt dat het hem – of haar – beter gaat.
Tot hun ontzetting zagen zij dat geen enkele medische handeling bepalend was: geen röntgenfoto’s, geen uitgebreide laboratoriumonderzoeken, geen bloedproeven, geen poeders of pillen. Er was wel één factor die een beslissende invloed had op het feit of de patiënt zich beter voelde: of hij of zij het gevoel had, dat de arts tijdens het eerste bezoek met aandacht naar de beschrijving van zijn of haar conditie had geluisterd.
Zorgvuldig luisteren bleek een groot deel van de oplossing te zijn.
Door diep te luisteren en zo beschikbaar te zijn voor wat zich in de ontmoeting met jezelf en een ander aandient, verbindt je je met authenticiteit, met wat er op dat moment leeft in de ander en in jou. Wanneer je eerlijk en oprecht bent in je verlangen om je te verdiepen in de belevingswereld van de ander, creëer je een veilige omgeving voor mensen om hun hart te openen en te vertellen wat er speelt.
Diep luisteren wil zeggen dat jij bereid bent
om je te laten veranderen door wat je hoort.
Stilte toelaten in een gesprek
De ervaring is er dat stilte toelaten tijdens een gesprek zeer waardevol kan zijn, om de andere ruimte te geven om zich uit te drukken. Dus: niet de ijzige koele stilte van de boosheid en afsluiting, maar de open, ontvankelijke stilte van het diep luisteren. Dat leer je door bewust niet te praten, door met regelmaat de stilte op te zoeken en de kracht ervan te ervaren.
De wijsheid zit hem erin dat je altijd kunt kiezen tussen praten, luisteren en observeren, en daar een goede balans in kunt vinden. De uitdaging is te leren kijken naar wat je de ruimte afneemt of naar wat je dwingt toch maar snel de ruimte te vullen. De vraag die je je daarbij kunt stellen is:
Voegen mijn eigen woorden betekenis toe
of herhaal ik gewoon wat al gezegd werd?